Artikel over het seminar over traditionele geneeswijzen: Inheemsen en Marrons.
Over het werk van Marcel Pinas, o.a. Tembe Art Studio in Mongo in Suriname.
Analyse van de basis van het Marron traditionele gezag in Suriname. (gaanman, kabiten, lanti). Marronleiders nemen een intermediaire positie in tussen de stad en het binnenland. Zij zijn gezamenlijk verantwoordelijk voor een goede relatie tussen de mensen en de wereld van goden en geesten.
Lezing en artikel van André R.M. Pakosie: Maroon Leadership and the Surinamese State 1760-1990.
Geschiedenis en antropologie van de Marrons van Brazilië tot het zuidoosten van de VS, van Peru tot zuidwest Amerika tot aan de Caraïben.
Over de situatie van de Marrons in Suriname en Frans-Guyana en de aanvallen die op hen worden gedaan vanuit verschillende hoeken.
Lezing t.b.v. de Viering van de Dag van de Marrons op 6 oktober 2001 in Trefcentrum Oase in Utrecht.
Masterproef voorgelegd aan de Faculteit Letteren en Wijsbegeerte, Vakgroep Kunst-, Muziek- en Theaterwetenschappen. Onderwerp Marroncultuur in Nederland. Auteur heeft o.a. het gedicht Busu Sten van André R.M. Pakosie opgenomen.
Artikel handelt over het volgende: Een van de preocupaties van het bewind van het in 1667 veroverde Suriname was het in kaart brengen van de omvang van het snel groeiende plantagegebied. Al snel werd ook de defensie van zoveel belang geacht dat verdedigingswerken speciaal aangegeven werden. De volgende kaarten worden behandeld: de kaart van Wollant en de kaart van J.C. Heneman.
Fotoboek met tekst over de Marrons van Suriname. Er ontbreekt een literatuuropgave, terwijl sommige teksten min of meer overgenomen zijn uit het tijdschrift Siboga, dat uitgegeven wordt door stichting Sabanapeti.
Interview met Martina Amoksi, historicus en auteur van het boek ‘De Marronvrouw in de stad’.
In het artikel wordt ook Fidelia Graand Gallon genoemd, Surinaams ambassadeur in Trinidad en voorzitter van het Marronvrouwen Netwerk
Experts uit Ghana, Nederland, Suriname en Indonesie presenteren hun onderzoeksresultaten in artikelen. Een breed scala uit de Ghanese-Nederlandse geschiedenis komt aan de orde. Onder andere het artikel van André R.M. Pakosie: “The Akan heritage in Maroon culture in Suriname”.
De Marronkunstenaar Sten Pieka overleed plotseling in 2005. Ter nagedachtenis aan hem publiceert Siboga een aantal van zijn werken.
Overzicht van het werk van de Marronkunstenaar Sten Pieka: schilderijen en Beeldhouwwerken. Voorwoord is geschreven door André R.M. Pakosie.
Onderzoek naar de neiging tot migratie bij de Marrons uit Suriname naar Nederland.
Over de schoonheidsverkiezingen die in toenemende mate als instrument worden ingezet om uiting te geven aan de identiteit en bepaalde maatschappelijke en politieke posities. Deze belichamen de waarden en doelen van een natie, een streek, een plaats of een groep. Het artikel is gericht op de etnisch gerichte missverkiezingen in Paramaribo. De auteur haalt op pag. 127 en 134 André R.M. Pakosie aan: Marrons zijn niet psychologisch belast met slavernij trauma’s’
O.a. ooggetuigenverslag van de moorden in Moiwana, inclusief alle namen van de omgekomen mensen.
Over het vonnis van het Inter-Amerikaans Hof inzake de Moiwana moorden in 1986.
Kosmologische visie van de Ndyuka op de ontwikkeling van de rijkdom van de Bakaa: Papa Obia en Bakuu in relatie met het verdienen van geld.
Interview met Nabesing Ajeki over Allendy. (Marronpolitiek BEP Suriname)
Column over wat Marronjongentjes maken van piepschuim.
Over de oprichting van Siboga, het tijdschrift over de Marroncultuur en geschiedenis, dat uitgegeven wordt door stichting Sabanapeti.
Een studie naar de betekenis, oorsprong en verspreiding van de Surinaamse Okanisi Marron (traditionele) persoonsnamen.
Over het leven van de Marrons in Frans-Guyana
De auteurs waren als presentatoren (als culturele mediatoren tussen Afro-Amerikaanse Marrons van Suriname en Frans-Guyana en de festivalgangers) in 1992 aanwezig op het Festival of American Folkfife (FAF).
Inventarisatieonderzoek van de sociaal-maatschappelijke problemen in de huidige situatie van Marronvluchtelingen in Nederland en ideeen die zij aandragen om deze problemen op te lossen.
Over het dorp Witagron en wat de ontwikkelingen de lokale bevolking (de Kwintii) opleveren.
Over de ontwikkelingen van Oost-Suriname in de afgelopen jaren. Er wonen meer Marrons buiten Suriname dan in de traditionele gebieden.
Openingstoespraak van voorzitter stichting Dufuni en voorzitter van de Commissie Viering Dag van de Marrons, Kensly G. Vrede bij de 29ste viering van de Dag van de Marrons op 11 oktober 2003 in Trefcentrum Oase in Utrecht.
Artikel van lezing op het IBS-colloguium van 27 mei 1989, dat gewijd is aan orale tradities. De auteur gaat in op het feit dat de Marrons in Suriname geen schrijfcultuur hebben. Hun kennisoverdracht vindt mondeling plaats. Hij onderscheidt de volgende vormen van overdracht: Baka-koni, Gaan Mama sani, Fositen toli of Gaansama toli, Mato of Anainsi toli of Kontu, Kiya, Leli.
Het artikel is overgenomen uit ‘Mama Sranan: 200 jaar Surinaamse verhaalkunst’, samengesteld door Michiel van Kempen.
Drie oudere Marrons doen hun zegje over de Marrons die geen deel uitmaakten van het verzelfstandigingsproces in Suriname.
